♠ Posted by Unknown in bram at 12:07
Ik ben zelf hardloper en duursporter, maar op de een of andere manier is duursport saai. Zelfs ik, die tussen de 3500 en 4000 kilometer per jaar loopt vind het soms een eentonige sport. De loopsport volg ik met een half oog. Ik begrijp precies waarom aan het volgen van duursport op TV en radio niets aan is. De ene voet, schaats, of trapbeweging na de andere en dat minuten of uren achter elkaar. Met enig geluk is de achtergrond mooi, maar wat de sporter meemaakt dat blijft gissen. Toch ben ik ervan overtuigd dat de invloed van techniek en innovatie daar op korte termijn veel in gaat veranderen. De sportjournalistiek over duursport zal er ineens heel anders uit gaan zien.
>
>
We kennen het al meer dan veertig jaar uit de motorsport, een kijkje in de keuken. Beelden uit de cockpit met informatie over toerental, snelheid en versnelling. Niet langer de saaie beelden van de wagens die rondje na rondje voorbij scheuren. Nee we krijgen bijna alles mee, we worden een met de coureur. Spannend en leuk om te volgen. Bij duursporten ging dat tot voor kort niet, maar toch zien we hier en daar de eerste, op het hoofd gemonteerde, minicamera tussen de fietsers en lopers verschijnen.
De verslaggeving van de duursport leent zich al meer dan 100 jaar het beste voor papier. En dus lezen we het meestal achteraf in de krant als komt de finish soms nog op radio of tv. Met internet kun je soms de hele wedstrijd zien, maar twee uur naar een marathon kijken en luisteren dat doet niemand. De atleet en de klok zijn de belangrijkste ingrediënten en dat is vrij snel heel saai. De verandering die ik verwacht worden voor een groot deel mogelijk door de steeds kleiner wordende medische apparatuur. Sporters steeds beter en intensiever begeleid. In het verleden was dat alleen mogelijk voor en na de wedstrijd, met stethoscoop, vinger aan de pols en later in een laboratorium. Tegenwoordig, met hartslagmeters in horlogeformaat en hulp van mobielinternet, kan er tijdens de wedstrijd gekeken worden of het fysiek gaat.
Die techniek is nog heel 'jong'. De grootste en bekendste fabrikant van hartslagmeters is Polar. Ze bestaan pas sinds 1977. In die kleine 40 jaar is de de opkomst van sportelektronica vele malen ingrijpender en groter geweest dan van ontwikkelingen op gebied van schoen- en kledingtechniek. De laatste drie of vier jaar zou je kunnen spreken van een regelrechte technologierevolutie.
Ik denk dat het ergens rond 1995 geweest moet zijn dat ik zelf voor het eerst begon te horen van hartslagmeters. Met een band rond je torso, die met behulp van een zendertje, je hartslagfrequentie naar het horloge kon sturen. Achteraf kon je de gegevens uitlezen met een computerprogramma. Dat principe veranderde tussen 1995 en 2010 bijna niet.
Na 2005 veranderde er veel in het bijhouden van start- en finishtijden, de tijdregistratiechip deed zijn intrede. Waar voorheen sprake was tussen een bruto en een netto tijd verdween de bruto eindtijd. Het verschil tussen de twee tijden was een schatting van hoe lang het duurde voor een loper over de start liep. Door de chip verdween dat probleem. Een computer legde vast wanneer de chip over de start liep en hetzelfde gold bij de finish. Handmatig bijhouden van eindtijden hoefde niet meer. De eindtijden werden meteen een heel stuk nauwkeuriger. Het duurde niet lang voor het systeem tussentijden ging doorgeven en op deze manier kon de hele race in beeld worden gebracht. Een paar jaar werden er chips gebruikt die op de schoen moesten worden bevestigd, maar tegenwoordig is de chip vaak in het opgespelde startnummer verwerkt. Door het hele tijdregistratiesysteem aan het internet te koppelen is een wedstrijd bijna volledig live te volgen. op deze manier kunt je zien waar iemand op het parcours loopt, wat de gemiddelde snelheid is en op welke positie hij ligt. Al kun je data kun in een overzicht downloaden.
Op persoonlijk vlak is de revolutie veel groter. Ik weet nog dat de eerste afstandmeters op de markt kwamen. Apparaatjes waarmee je de afgelegde afstand kon zien op je sporthorloge. Extreem duur, niet heel nauwkeurig en je moest ze kalibreren. Het ding werkte met paslengte en niet met GPS. Het was best een gedoe, maar als je hem goed had afgesteld werkte het redelijk. Je kreeg een aardig beeld van de afgelegde afstand en gemiddelde snelheid. Een heel groot succes werden deze apparaten nooit. Ergens tussen 2008 en 2010 werd alles anders. Hele kleine GPS (Global Positioning System)ontvangers in sporthorloges bestormen de markt. Zo goed als 100% nauwkeurig en relatief goedkoop. Polar al snel niet meer de enige grote partij op het gebied van sporthorloges. GPS gigant Garmin, Timex, Motorola, Nike, Adidas en TomTom ze willen allemaal een graantje mee pikken. Binnen een paar jaar groeien de horloges uit tot volwaardige loopcoaches. Ze meten hartslag, cadans, aantal passen, snelheid, tussentijden, afstand, calorieverbruik en ga zo maar door. Data kunnen snel en eenvoudig worden geüpload naar een gratis webbasedsoftwareprogramma van de horlogefabrikant waar de gegevens op 1001 manieren kunnen worden geanalyseerd. Naast meten en weten kan er ook data in worden gedownload in het horloge. Heel eenvoudig kan een atleet op maat trainingen, routes en intervallen instellen. Eenmaal onderweg vertelt het horloge precies wat er moet gebeuren. De nieuwste generatie maakt gebruik van touchscreens, waarmee je snel en simpel tijdens het lopen de menu’s kan bladeren.
Dat is precies waar de innovatie van de sportjournalistiek moet worden gezocht. Het over de schouder meekijken. Inzicht in de data en meemaken wat de atleet tijdens de wedstrijd beleeft. Het lijkt nog een eindje weg, maar we zijn er dichtbij. TNO heeft al testen gedaan met een vorm van meten waarbij de atleet een capsule inslikt en hij gedurende de wedstrijd kan worden gevolgd. Het apparaatje meet en zend de gegevens via mobielinternet naar een computer. Zo kunnen in real time de temperatuur worden gemeten in relatie tot de prestatie en de hartslag. De loper kan het hele parcours worden gevolgd. Aan de andere kant test Google de Google Glass. Deze bril is nu nog een experiment, maar als hij er komt is de blik over de schouder van de sporter ineens mogelijk. Sterker nog we kunnen dan precies zien wat de atleet ziet, samen met alle data die er op dat moment worden gegenereerd.
Voor mij als hardcore, old school loper gaat het allemaal erg ver, te ver. Ik had een redelijk geavanceerde Garmin GPS horloge, maar min 17 trok het ding niet en vroor kapot. Ik loop weer zonder analyse en hartslag, hoe ver ik kom en hoe snel weet ik met 17 jaar ervaring toch wel. Toch kijk ik uit naar hoe de techniek de wedstrijdverslaggeving van het duursporten gaat veranderen. Misschien blijf ik er wel voor thuis.
Bronnen:
Polar.com
Garmin.com
RunningTimes.com
Runnersworld
TNO.nl https://www.tno.nl/images/shared/overtno/magazine/tno_mag_6_sep_2010_04_05_29_30_31.pdf
Google Glass http://www.google.com/glass/start/
http://en.wikipedia.org/wiki/Google_Glass
0 reacties:
Een reactie posten